Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007

H Επόμενη Μέρα

"Και ο Ονειροβάτης ?" Ρώτησε η αθώα παιδούλα

"Κανείς δεν ξέρει μικρή ...Ποίος αλήθειά μπορεί να πει...? " Απαντησε η Κυρά που μονολογούσε και περιέπλεκε την ιστορία με τεχνάσματα.

"...Πολλοί λένε πως άφησε τα φτερά του στο απόνειρο και θνητός έκπτωτος άγγελος, ονειρεύεται και ζει μέσα στην πρόσφορη Ζωή του , την Επόμενη Μέρα..." ακούστηκε να απαντά ένας όμορφος νεαρός , που θα ορκιζόσουν οτι ήταν εκείνος ο Ονειροβάτης του κάποτε....

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με άρωμα από εκείνη,ξεκίνησε μόλις εκείνη έφυγε από την ζωή μας,με τον χωρισμό και την διάλυση ενός αραβώνα...του δικού μας.
Ξεκίνησε ως ένας ύμνος ενός κλαψιάρικου μίζερου εγώ που έμενε πίσω.
Το ίδιο χαμένος στην σκιά της προσπαθούσα να φτιάξω την ζωή μου.


Τόσο καιρό απο 28 αυγούστου του 2007 έχουν γίνει τόσα πολλά και όμως τόσα λίγα...


Υπάρχουν πράγματα που έκανα και ΝΡΕΠΟΜΑΙ να πω, υπήρξαν 'Ανθρωποι που ΠΛΗΓΩΣΑ και εκμεταλλεύτηκα,στο διάβα της απεξάρτησης.

Υπήρξαν άλλοι που έκαναν όνειρα μαζί μου και ζητάω ταπεινά συγνώμη!


'Ενα συγνώμη δεν έχει να λέει τίποτα και όμως σημαίνει ότι λυπάμαι πραγματικά για ότι δημιούργησα με λόγια και πράξεις .
Για όσα με πόνο και απόγνωση, για κάτι που δεν τους άνηκε, θα πρέπει ξεπεράσουν...
...Εμένα...

Και δεν τους άνηκε , γιατί εγώ , Ο ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΗΣ , δεν ανηκα ούτε σε εμένα αλλά στην ΟΝΕΙΡΟΠΑΛΗ που με πλάνευε και με μεθούσε μέσα της .
'Οταν έκλεινα τα μάτια και έδιωχνα την ζωή...



Αλλα πράγματα για τα οποία λυπάμαι είναι απλά και άλλα πολύπλοκα όπως η Ζωή που δεν είχα το θάρρος να ζήσω και προτιμούσα να ονειροβατώ...


Τετάρτη 7 Νοεμβρίου πήρα τηλέφωνο την καρδία μου,πήρα τηλέφωνο Εκείνη και όταν με άκουσε,πάντα με άκουγε,με κατάλαβε...

Την πήρα να της μιλήσω σαν φίλος,την ένιωθα φίλη μου , ήταν φίλη μου για χρόνια.
'Οπως και ο έρωτας της ΖΩΗΣ μου,τότε στα χρόνι του κάποτε...


'Ενας έρωτας που τότε δεν ήθαλα να ξεπεράσω...


Τόσο η ζωή της όσο και η δική μου , δύο παράλληλες ζωές , είχαν τα ίδια αποτελέσματα .
Η Ζωή μετά τον χωρισμό μας δεν μας τα έφερε θετικά ...
Ποτέ δεν ήταν απόλυτα θετική μαζί μας , ωστόσο η αγκαλιά μας , η αγκαλιά μου με εκείνη , μας έδινε Θάρρος και το παλεύαμε...


Μεχρι που κάποτε ήταν φυσικά ανθρώπινο μα κούρασε...

...Τα Τρια τελευταία χρόνια αγκάλιαζε σαν μάνα,
ενα παιδί ,
...εμένα ...
και έτσι,
...έτσι πάλευε Μόνη της...


Πάλεψε τόσο πολύ , κουράστηκε , απηύδησε μαζί μου και ήταν εκείνη που όταν ξεκινήσαμε με πήρε και με γιάτρεψε με έμαθε να αγαπώ την επόμενη μέρα και να σέβομαι την ζωή.

Με αγάπησε ΤΟΣΟ πολύ που προτίμησε να φύγει γιατί έβλεπε ότι η αγάπη μου για εκείνη ήταν παράλογη και με έκανε να θέλω να ζώ στην ΣΚΙΑ της ...


"Σε αγαπάω" ακούστηκε να ψιθυρίζει μέσα στο τηλέφωνο και τότε ο θρήνος ξεχύθηκε σαν χείμαρρος σε δύο στόματα , σε δύο σώματα σε δύο ψυχές που θέλουν να είναι μαζί...


Δακρύσαμε κλάψαμε , κάναμε βουβές αγκαλιές την ώρα που η ανάσα μας ερωτοτροπούσε και παιχνίδιζε στα δύο τηλέφωνα.

Οι καρδιές μας Δυο ολόκληρους μήνες αιμορραγούσε και κρατούσε το "αίμα" στην σιωπή της ψυχής μας και μιλήσαμε τόσο αληθινά που για λίγο νόμισες ότι η πληγή είχε κλείσει...


...Ισως για μια ακόμη φορά να ονειρεύτηκα...

Πολύ πριν αφήσουμε το φιλικά και περάσουμε στο ειδικά είχαμε τάξει να πάμε για καφέ όπως και έγινε...
Μάταια όμως.
Δίκαια όμως.
Αληθινά όμως.
Τίποτα δεν θα μπορούσε να αλλάξει .
... εγώ δεν άλλαζα...
...και εκείνη το ίδιο...

Για πολύ καιρό παρατηρούσα , ζούσα , φιλοσοφούσα τις ζωές άλλων και πως βίωναν επιβίωναν στην ζωή τους .
Πως αντιδρούν και αντέδρασαν στις καταστάσεις που η ζωή τούς επιφύλασσε...


Τόσο καιρό είχα έναν φύλακα άγγελο που με φρόντιζε και δεν είχα την δύναμη να τον ευχαριστήσω ποτέ .

Δεν είχα την δύναμη να του ζητήσω συγνώμη , να τον πάρω αγκαλιά και να του πω , πως όλα θα πάνε καλά...


Ναρκομανής μέσα στην πρέζα της ψεύτικης μα συνάμα αληθινής ζωής μου δεν είχα την δύναμη να δω την ζωή μου σοβαρά και να δημιουργήσω μέσα σε αυτήν...

Την άφησα να περνάει μπροστά μου ,δεν την δούλεψα , ήμουν το ίδιο απαθής στην ζωή μου όπως τόσο καιρό έκανα με την Ζωή άλλων...

Απαθής και ευπαθής ,
αληθινός και ψεύτης ,
ρομαντικός και πεζός ,
φιλόσοφος και φτωχός ,
δαίμονας και άγγελος ,
ενωμένος και διχασμένος ,
όπως το ζώδιο μου με θέλει ο χαρακτήρας του ,
φίλος και εραστής ,
παιδί και άντρας ,
όμορφος και άσχημος ,
πλούσιος και φτωχός ,
επιδέξιος και αδέξιος να δω την ζωή να φεύγει μέσα από τα χέρια μου ,
πραγματικός και ονειροπόλος ,
όνειρο και εφιάλτης για όσους με ονειρεύτηκαν...

...Υπήρξα όλα αυτά και πολλά παραπάνω ...


Υπήρξα για πολύ καιρό Μαλάκας , Εγωιστής , Τυφλός ...

...Ψεύτης ...

Ναι...Ψεύτης...'Οταν δεν μπόρεσα να φέρω εις πέρας όσα κάποτε έταξα σε ένα λεωφορείο που μιλούσε η καρδιά και τα δάκρυα ήταν οι νότες που συνόδευαν και συνέδεαν τον ύμνο,τα όνειρα που έκανα μαζί της...

'Ονειρα που είχαν για πίνακα ζωγραφικής μια βάρκα σε μια ήρεμη λίμνη και τα νερά να είναι τόσο ήρεμα όσο μια αδηφάγα ψυχή θέλει να ηρεμεί να απολαμβάνει χορτασμένη πλέον τις αναμνήσεις μιας Ζωής...
Σε αυτήν την βαρκούλα σε μια ήρεμη λίμνη θα είμαι μόνος μου,όμως όχι αληθινά.απλα με εκείνη που 3εκίνησα μαζί της να τον ζωγραφίζω...
Και αυτή η λίμνη είναι ο δικός μου παράδεισος και εσύ ,ΕΣΥ ,
στην βάρκα αυτή που της λείπεις ήσουν η ευτυχία μου ,
θα ζείς μακριά από μένα,κατηγορώντας με για την στροφή...

...Ας είναι...Δεν έχω τίποτα για το οποίο θα πρέπει να το δηλώσω σαν αμαρτία...το Κρίμα στο λαιμό σου Κυρά...


'Ενας συγγραφέας για μένα είναι το ίδιο με την ιερόδουλη.

Ο συγγραφέας βάζει μυαλό και μελάνη για να αποδώσει καταστάσεις και να γράψει γιατί μέσα από την γραφή ζει ο ίδιος .

Ζει και σημειώνει καταστάσεις που τον θέλουν ονειροπόλο , ανθρώπινο , αληθινό μέσα από τους χαρακτήρες του.
Οι χαρακτήρες του , πτυχές του εαυτού του ...

Κανένας συγγραφέας δεν θα έχει την τύχη να διαβαστεί όπως το ίδιο εκείνος επιθυμεί να διαβαστεί .
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως η ιερόδουλη δεν θα αγαπηθεί σε κανένα ξενικό κρεβάτι...


Δεν γράφω εδώ για να ξεπουλήσω , απλά καταγράφω την αλήθεια που όταν η ψυχή θέλει να εκφράσει δάκρυα την σταματούν και δεν υπάρχουν λόγια να αποδώσουν αυτά που θέλει να πεί .
Γιατί η ψυχή ειναι πνεύμα και το μυαλό και η πέννα γήινα, θνητά ,βαπόρια που ναυαγούν και σκεπάζονται με άλας...


Ποτέ δεν υπήρξα τόσο ειλικρινής με την καρδιά μου , τόσο αληθινός με την ζωή μου.
Τόσο άνθρωπος με πάθη και πάθος για την Ζωη που χαράμισα και άφησα να περνά αλόγιστα...

Αυτή η ανάρτηση σηματοδοτεί ένα νέο ξεκίνημα στην επόμενη ήμερα της ΖΩΗΣ ΜΟΥ.
Και θα είναι η τελευταία για πολύ καιρό μέχρι κάτι ΑΞΙΟ να υπάρχει να γραφτεί , όσο εγώ θα αναλώνομαι μέσα στην ζωή και θα την απολαμβάνω και θα αποθεώνομαι μέσα της...



Βρέθηκα αντιμέτωπος με όλους εκείνους τους λόγους που χρόνια πριν έπρεπε να σκεφτώ...
Τι με χάλασε , τι με φόβισε ,τι με αφήνει σακάτη να μην μπορώ να απλώσω τα χέρια και να την αγκαλιάσω?
Να αγκαλιάσω την Ζωή που για χρόνια , καθε μέρα της έκλεινα την Πόρτα μου και την άφηνα απέξω νεκρή και πληγωμένη ανίκανη να με διδάξει , να πειραματιστώ και να την γευτώ...


Η Ζωή δεν είναι για όλους , είναι ένα χάρισμα....
...Μα αν το καλοσκεφτώ πλέον,εμένα αυτό το χάρισμα μου το στέρησαν,μου έκοψαν τα φτερά και με γείωσνα,ραψωδός αγάπης που τον κερνούσαν αγχος και αμφιβολίες...


ΜΟΝΟ για τους τολμηρούς είναι,για εκείνους που την κυνηγούν και κατγράφουν της σελίδες της σαν μαθητές σε ένα υπέροχο Μάθημα...

Γυρίζω σελίδα λοιπόν , στο δικό μου βιβλίο και καταγράφω σαν μαθητούδι , ξεκινάω με βηματάκια μικρά για να μπώ στο "Νηπιαγωγείο" την πρώτη τάξη της Ζωής μου...

Από πλούσιος γίνομαι φτωχός , αυλάκι με νερό που χάραξαν άλλοι να κυλάει ΕΞΑΤΜΙΣΤΗΚΕ και το αυλάκι δεν με αφορά πλέον , όχι την δική μου Ζωή,εξάλου είναι πορεία σε χάρτη άλλων...



Εχθές για άλλη μια φορά ήμουν Ψεύτης απέναντι σε εκείνη και στην Ζωή μου...

Και όμως τόσο ειλικρινής μαζί της μα τόσο ψευτικος με την Ζωή μου...

Η ζωή μου θέλει να φωνάζει Σε Αγαπάω...Όμως όχι εκείνη...Είναι Αγάπη για Ζωή,για Όνειρα,για Δημιουργία
...

Πως είναι να αισθάνεσαι Ξένος απέναντι στον εαυτό σου,
να κανεισ τα πάντα για άλλους,
να μην κάνεις τίποτα για εσένα,
να ζεις για τους άλλους,
να ζεις την ζωή τους,
δανεικά όνειρα
οχι της δικής σου ζωής
αλλα της δική τους
και εσυ
εγω
εσυ
να μην ανήκεις πουθενά
ενα παράσιτο
που προσφέρει τα μάλα
σε όλους εκείνους
που δεν θα έπρεπε να χαριστείς
γιατι ποτε
...δεν εκτίμησαν...
νεκρός
ζωντανός
σε ένα άδικα επαναλαμβανόμενο ρητό
"Ζησε το όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"

Και αν η στάχτη που έμεινε Κυρά ειναι οι αναμνήσεις...
Και αν η βροχούλα που άρχισε είναι τα δάκρυα...
Και αν τα δάκρυα είναι αγκάθια κρυμένα σε ροδοπέταλα ελπίδας...
Κάποιος που αξίζει πραγματικά
Θα τύχει στο διάβα της Ζωής μου
να μου χαρίσει το άνθος
να με ακούσει
να με μάθει
να με αγαπήσει
να αγαπηθεί
και να προσφερθεί
στο τέλος της βροχής
να δούμε μαζί
το Ουράνιο Τόξο
...

...Καλή Τύχη Στην Ζωή Σας ...
...ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΝΑ ΕΥΤΥΧΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ...
...Αυτό Είναι Η Ζωή Και Ετσι Πρέπει ΝαΤην Ζουμε...




...Εύχομαι η ζωη σας να ειναι ενα Ουρανιο Τόξο...


3 σχόλια:

  1. When you try your best but you don't succeed
    When you get what you want but not what you need
    When you feel so tired but you can't sleep
    Stuck in reverse.

    When the tears come streaming down your face
    When you lose something you can't replace
    When you love someone but it goes to waste
    Could it be worse?

    Lights will guide you home
    And ignite your bones
    And I will try to fix you

    And high up above or down below
    When you're too in love to let it go
    But if you never try you'll never know
    "Just what your worth"

    Lights will guide you home
    And ignite your bones
    And I will try to fix you

    Tears stream, down on your face
    When you lose something you cannot replace
    Tears stream down your face and I...


    Tears stream, down on your face
    I promise you I will learn from my mistakes
    Tears stream down your face and I...


    Lights will guide you home
    And ignite your bones
    And I will try to fix you.


    Από τα αγαπημένα μου τραγούδια... Τραγούδι με νόημα, τραγούδι που κρύβει μέσα του Ζωή, Σοφία.... Έλαβες τις αποφάσεις σου. Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από έναν άνθρωπο που κατάλαβε τα λάθη του, παραδέχτηκε τα λάθη του και προσπαθεί να τα διορθώσει! Είναι άνθρωπος που πραγματικά το λέει η καρδιά του ακόμα και αν πριν ποτέ δεν το είχε πάρει είδηση.... Σου εύχομαι τα καλύτερα! Γιατί πραγματικά το αξίζεις... όπως και να έχει Ό,τι έγινε έγινε, ο χρόνος πίσω δεν γυρνά. Το παρελθόν μένει για πάντα εκεί πέρα και σε κοιτάει! Άσε πλέον το μέλλον να κυλήσει και κοίτα το παρόν, κάντο φίλο σου, συνοδοιπόρο! Και πάνω απ' όλα, χαμογέλα! Ελπίζω να επιστρέψεις σύντομα! I hope, lights to guide you back home! Γιατί πιστεύω ότι απλώς παραστράτησες, όχι ότι ποτέ δεν ήσουν σε αυτόν τον δρόμο... Γι αυτές σου τις αποφάσεις και για όλα όσα έχουμε πει, σε εκτιμώ. Και η εκτίμηση είνια κάτι που κερδίζεται, δεν αγοράζεται ούτε επιβάλλεται.... Και το ξέρεις καλά! Όλοι έχουμε έναν δίδυμο να μας παλεύει από μέσα! Μια διχασμένη προσωπικόπτητα, έναν άλλον ευατό. όλοι μας όμως έχουμε και μια δύναμη μαγική μέσα μας! Που μπορεί να μας κινήσει και να μας βγάλει φτερα! Δεν λέω αντίο, λέω είς το επανειδείν! Γιατί ξέρω ότι κάποια μέρα θα επιστρέψεις! Και τότε θα είμαστε το ίδιο υπερήφανοι για εσένα, όσο εσύ για τον εαυτό σου! Εις το επανειδείν λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλο ταξίδι στο δικο σου ταξίδι στη δική σου πορεια ......


    Κυβέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μετά από τόσο καιρό...βλέπω πως η ανάρτηση αυτή άλλαξε.....
    Χαίρομαι....
    Η στροφή δεν υπάρχει...δεν θα ξέρω ποτέ αν υπήρξε....αν ήταν η ένταση της στιγμής...η φαντασία μου....ή αν έγινε και ήταν απλά ο λόγος μου απέναντι στον δικό σου!
    Ξέρω πως έφερε πολύ πόνο και στους δύο....
    Με χαρά ξέρω πια πως ο πόνος έσβησε....(έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον)...
    Η ευτυχία σου είναι ευτυχία μου...να το θυμάσαι αυτό...Δεν άλλαξε ποτέ!...
    Μου λείπει ο φίλος μου κατά καιρούς και ελπίζω να με έχει συγχωρέσει για τον πόνο που κέρασα...
    Μόλις φύγει ο θυμός... μένει η πίκρα...και τελικά...μια γλυκιά νοσταλγία....και η ελπίδα της συγχώρεσης....
    Ελπίζω να έγιναν όλα για καλό!....
    Πάνω πάνω λέει "Ανώνυμος είπε..." αλλά έχω υπογραφή...



    Θα εύχομαι πάντα να είσαι καλά και θα ανησυχώ για 'σένα....
    "Δική σου" για π΄ντα...Το Κατερινάκι σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

...και αν είσαι ξένος ... και αν θεός ...
...και αν πάλι μόνος ... και αν θνητός...
Καλώς ήρθες , ίσως και πάλι στην Επόμενη Μέρα...

Εκεί που θέλουμε όλοι να τάζουμε τα Όνειρα μας...

Ταπεινά Ο , καλοί μου φίλοι.