Κλείσε την "Ντουλάπα"...

Close the closet,μου φώναζε ***** που είχε την τύχη κατά τύχη να διαβάσει το μπλοκ μου...
Δεν ήξερε ότι αυτή η μικρή καλοσχεδιασμένη "ντουλάπα" είναι ο καθρέφτης της ψυχής μου ,όσα δεν θα είχα την ευκαιρία να πω,λόγω της ύπαρξης των βεβιασμένων φράσεων και γιατί τελικά ίσως ποτέ να μην καταφέρεις να κανείς μονόλογο...σε έναν μικρο διάλογο.στο διάλογο των χωρισμένων και τραγικά πολιτισμένων μελών του,δηλαδή εμου και εσου...

Είναι η φύση της ζωής μας να επιζητούμε στιγμές μοναξιάς,στιγμές παρέας,στιγμές ερωτά και πόθου,στιγμές...Η ζωή είναι στιγμές και αυτές είναι που κουβαλάμε μέσα μας καταχωρώντας τες στην χωρά των αναμνήσεων.

Μπορεί να μην θυμάσαι τι έκανες ,είπες,αποδείχθηκες,αντιμίλησες στο χθες όμως θυμάσαι στιγμές έντονης εγκεφαλικής και συναισθηματικής φόρτισης/δραστηριότητας.

Ξέρω πως__ ακόμα και εσύ, ακόμα και να μην θες να ξέρεις ,ακόμα και να μην το αντέχεις,ακόμα και αν παραληρείς,ακόμα και αν όσα ήθελες να αλλάξεις να απέτυχες, ακόμα και αν ζεις στην ρουτίνα , ακόμα και αν χαίρεσαι ,ακόμα και αν στο επόμενο λεπτό μετανιώνεις και κλαις ,ακόμα και αν το μετάνιωσες ,ακόμα και αν δεν ήθελες να διαβάσεις ,ακόμα και αν ήθελες να ξεχάσεις μια δική σου απόφαση , ακόμα και αν περνάς καλά με τους γλυφιτζουρενιους φίλους και φίλες σου,ακόμα και αν είδες την κακιά της κολλητής κουμπάρας μας,ακόμα και αν κατάλαβες πως κανείς δεν ενδιαφέρεται τοοσο πολύ όπως εγώ στο τότε__αυτό το μπλοκ θα συνεχίσει να υπάρχει ,να μετράει στιγμές ,να εκφράζει τον δημιουργό του,να ονειροβατεί σε δρομάκια ξένα , thanks god , μακριά από σένα !!!

Μου πήρε χρόνο να καταλάβω , η μάλλον καλύτερα να δω...
Ξέρεις όταν η αγάπη πετάει το πέπλο της και τριγυρνάει γυμνή για να βρει το επόμενο ζευγαράκι που θα της δώσει ένα καινούργιο μεταξένιο πέπλο,που θα τους κάνει προσκυνητές και αυλικούς,δούλους και υποτακτικούς,ελεύθερους αλλά σε μια καταχρεωμένη σε υποχρεώσεις και πρέπει ελευθεριά, τότε ίσος καταφέρεις και δεις ποσό μαύρο είναι το σεντονόπανο που μας σκέπαζε και πως τελικά ότι αγαπούσα είναι ένα όνειρο ενός δικού μου μεταμφιεσμένου εφιάλτη.

Οτι ήθελα,για ότι ήθελα,ότι αγάπησα, για ότι αγάπησα,ότι μοίρασα και ότι μοιράστηκα,για ότι έδωσα και ότι δεν πήρα,για ότι ευχήθηκα και προσευχήθηκα,για όσα έταξα και δεν εκπλήρωσα ,για ότι έκανες και δεν αντιμίλησα τελικά ήρθε η ώρα να πω...

Δεν φοραω προσωπειο καλη μου,ειμαι ο Ονειροβατης,ω ναι με ξερεις τοσο καλα,μα για μια στιγμη ισως να ηθελες να ακουσεις και την αληθεια...δεν με εμαθες καθολου...

Περαστικά σου ,πικρουλα μου..Καλή τύχη με την ζωή σου ,καλή τύχη σε εκείνα όλα όσα ήθελες να αλλάξεις με τον χωρισμό και δεν τα κατάφερες,ίσως και ούτε ποτέ...
Περαστικά σου,μέρες συναχιού και αυτές,μέρες βροχής και συλλογισμών...
Μα για μένα,αν έχω την τύχη που κατά τύχη θα έχω,θα ξημερώσει ουράνιο τόξο.

Η ''ντουλάπα'' καλά είπες πρέπει να κλείσει...

Αντε γεια λοιπών,την έκλεισα,μαζί και εσένα μέσα της...Η επομένη μέρα ξημερώνει,ένα τσιγάρο ,τα λεπτά συνουσίας μου μαζί με την σκέψη μου ,ο καπνός ? το loading των αναμνήσεων μας στον συλλογισμό μου και η γόπα? το όνομα σου που μόλις έσβησα από την καταρρακωμένη μου ψυχή...

Και όταν με διαβάσεις και πάλι περαστικά σου.

όπως είπα η "ντουλάπα" είναι μονόλογος που δεν σε περιλαμβάνει...τα υπόλοιπα στο δικό σου μονόλογο και μακριά από την ντουλάπα μου κ?έχεις φίλους για αυτήν την δουλεία...φίλοι που σου εέδωσαν την δική τους θετική ενέργεια σε επίσης μια θετική απάντηση να με χωρίσεις...