Έλα...

... .... ..... ...... ........
Για χρώματα κλέβεις αυτά του ουρανού πριν να κρυφτεί ο Ήλιος...
Και θέλεις να τρέχεις από φανάρι σε φανάρι σε δρόμους άδειους,γνωστούς και μεγάλους...
Και θέλεις να τραγουδάς,μουσική που δεν έχει στίχο και να βυθίζεσαι στο παραλήρημα που αυτή σε φιλεύει...


Και εκεί που τρέχεις,οδηγείς,παρατηρείς και ακούς...
σταματάς και χάνεσαι...βυθίζεσαι και ονειροβατείς...
και όμως...πιο κοντά στο αληθινό όσο ποτέ...
πήρες να περπατάς στην δική σου Χώρα...

Όλα μυρίζουν όμορφα!!!
Και Εδώ και Εκεί,στο τώρα!!!
Η σκέψη σου σε βυθίζει σε μέρη που η καρδιά σου ανθίζει λουλούδια
άνθη που με κόπο φύτεψες,
και που με υπομονή περίμενες να μεγαλώσουν
μέχρι αυτήν,τούτη τη μέρα...
Και η ψυχή μια θάλασσα σε εκστατική νηνεμία...
περιμένει να γράψεις πάνω της το όνομα σου...

Πήρες τον πόνο του χθες και τον ονόμασες κόπο.
Πήρες την θλίψη του χθες και την ονόμασες υπομονή.
Πήρες το όνειρο του χθες και το ονόμασες ελπίδα.
Τα έκανες χώμα και σκέπασες τα όσα ήθελες στον χρόνο να φυτέψεις...
Και ότι περισσεψε...
Το σκόρπισες σαν άνεμο να παλέψει ενάντια σε εκείνον που προκαλούσε τη φουρτούνα...
Και περίμενες!!!Και περίμενες!!!Και περίμενες!!!
Και τα πότιζες με δάκρυα...και αίμα...και ιδρώτα...


Πόσα πήρες και τίποτα δεν κράτησες?
Γιατί τίποτα δεν ήταν δικό σου!!!
Μα ότι σου άνηκε,καρδιά δική σου,
όνειρα δικά σου,πάλι δικά σου δεν γίναν!?!
Καιρός να γευθείς τα όσα πάσχισες!!!
Εμπρός λοιπόν!!!Έλα!!!

"Περπατάω!!!", σκέφτεσαι!!!
Πόσο παιδί ήμουν τότε που μπουσουλούσα...
"Νιώθω!!!", σκέφτεσαι!!!
Πόσο μουδιασμένος , παράλυτος υπήρξα...
¨Ακούω!!!" , σκέφτεσαι!!!
Τα ερεθίσματα που δεν άφηνα να με ταξιδέψουν...
"Δεν μπορεί,Ονειρέυομαι!!!" , σκέφτεσαι !!!
Όνειρα που δεν ήθελες να πάρεις πινέλο να ζωγραφίζεις...
Όνειρα που δεν ήξερες πως υπάρχουν...
Όνειρα νέα...Πολύχρωμα που θέλουν να ναρκώνουν το μυαλό!!!
"Γελάω!!!" , σκέφτεσαι!!!
Με αυτά που έζησα,τα μεγάλα που ήτανε μικρά και με αυτά
τα πραγματικά μεγάλα και όμορφα που πρόκειται να ζήσεις!!!

Γιατί δεν υπάρχει πόνος που να μπορεί να σε αγγίξει...
Γιατί δεν υπάρχει παγίδα που να μπορεί να σε φυλακίσει...
Γιατί είσαι ελεύθερος και ελεύθερος θα είσαι...
Γιατί δεν υπάρχουν πάθη,παρά μόνο πόθος...
Γιατί δεν υπάρχουν λάθη ...
και αν υπάρχουν ίσως να ήταν η εμμονή σου ,το μόνο λάθος...

Η φιγούρα στο χθές , άνθρωπος στο σήμερα...
Η στάχτη στο χθες , φτερά στο σήμερα...
Ο τραγωδός στο χθες , θεός στο σήμερα...

"Η ηρεμία πριν την καταιγίδα!!!" σκέφτεσαι!!!
Η ηρεμία που είχες τόσο ανάγκη...
Αντέχεις καρδιά?
Στην καταιγίδα που θέλει να έρχεται αν νιώθεις πως πνίγεσαι μην φοβηθείς...
Καμιά καρδιά δεν πέθανε από αγνή,καθάρια ευτυχία!!!

Η ζωή έχει τον τρόπο της και αν τυφλοί,θα μας μιλήσει ...
Και αν παράλυτοι θα μας χορέψει...
Και αν κουφοί , θα μας δείξει...

Όσα δεν έχουμε τον ψυχισμό να δεχτούμε και τα εμποδίζουμε να έρθουν!!!

Υπάρχει χρώμα σε αυτή τη γη!!!
Πιάνεις πινέλο?Έλα να ζωγραφίσουμε!!!
Σε αυτό το καμβά ζωγραφίζουμε λουλούδια και σε αυτόν τον αγρό
η ευτυχία που θέλει να βασιλεύει,είναι ότι και ο μάγιστρος Ήλιος!!!
Πραγματικότητα!

Αφιερωμένο Ειδικά ,σε όσους...

"Σε αγαπάω , για πάντα" ακούστηκες να λες...
Μα ο άνεμος έκλεψε τα υπόλοιπα...
"Σε αγαπάω ,για πάντα!...και ας είναι για πάντα να πονάω"
...Αυτό δεν ορκίστηκες?

Έλα να γνωριστούμε!
Ένα βλέμμα δεν είναι αρκετό!
Και μιλάμε... και γελάμε ... και παιχνιδίζουμε!

Αθώα παιχνίδια καταλήγουν σε πόθο...

Λέξεις που μας χαρίζονται ,μας κλειδώνουν μέσα τους.

Πήραμε να χρωματίζουμε τον πόθο κόκκινο και η επιθυμία έγινε φιλί.

Και φιληθήκαμε!

Λέξεις που μας χαρίζονται μας προσκαλούν στον παράδεισο που υπόσχονται!

Μαζί πήραμε να ονομάζουμε τα άστρα...Σε ένα απο αυτά δίνω το όνομα σου!

Τα χείλη που γευτήκαμε , μαγευτήκαμε και τα αφήσαμε να ριγούν το κορμί μας.

Και το κορμί , παλλακίδα στην ουτοπία του μυαλού.
Σπασμοί ηδονής σε σεντόνια έρωτα...
Και το μυαλό θέλησε να χτίζει κάστρα, να χρίζει Βασιλέα και Βασίλισσα.

Για υπηκόους έβαλες τα όνειρα και για κόλακες πήρες της λέξεις εκείνου που το φιλί σου δώρισες,το κορμί σου έταξες και τον πόθο σου έσβησε.

Και την καρδιά την φούσκωσες με όνειρα πέρα από κάθε φαντασία.

Μαζί αγοράσαμε χώρο στην ψυχή να στεγάσουμε τις αναμνήσεις που ζήσαμε και εκείνες
που θέλουμε να ζήσουμε.

Αγάπη πήρες να λες και όρισες την λέξη και την κατάσταση.
Μέσα σε αυτήν έβαλες και συναισθήματα που δεν μπορείς να τα ορίσεις.

"Σε αγαπάω",είπες και συνέχισες να πλέκεις τα όνειρα...
Κουράστηκες να πλέκεις,μα δεν θα σταματήσεις το ξέρεις.
Απλά πήρες να ζείς και λίγο το σήμερα και το σήμερα είναι ένα όνειρο με εσένα στο κέντρο του και το ταίρι σου,στην αγκαλιά σου.

"Σε αγαπάω ,Για πάντα" είπες και ότι ακούστηκε εκείνη τη παρθενική φορά,
όρκοι που σε θέλουν σε πόλεμο με τον ακόλαστο Χρόνο.

Μα έχεις τόση δύναμη...Στο τώρα κανείς δεν σε σταματάει,έχεις αυτό που θες!
Μια αγκαλιά?την έχεις , Ένα φιλί?το γεύεσαι , Τα όνειρα?τα χτίζεις τα ζείς...
Και το ταίρι σου ,δίπλα σου , να ονειροβατεί μαζί σου .

Όχι δεν είναι το ταίρι σου, λάθος , είναι η Ζωή σου...
Η καλημέρα σου,η καλησπέρα η καληνύχτα σου και τα όνειρα σου...
Η γαμημένη ανάσα σου και ο αέρας σου ...
Ότι θέλησες και δεν φαντάστηκες πως υπήρχε!

Ορκίστηκες! Ενάντια στον χρόνο...

Στον χρόνο που έχει κύματα και σε καιρό ανέμου, θέλει να σου διαβρώνει τα τοιχία του κάστρου σου,να φουρτουνιάζει την σκέψη σου,να πνίγει τα όνειρα σου και να παίζει με την αντοχή σου...

Στον χρόνο που ήρθε ,υπήρξαν μέρες που λόγια σε έκαναν και δάκρυσες !
Υπήρξαν λέξεις που γκρέμισαν ότι οι πρώτες απλόχερα έχτισαν και δεν θες να μιλήσουμε για τις πράξεις που πολιορκούσαν την γυάλινη Ακρόπολη του έρωτα σου.

Στο χρόνο που ήρθε , βάλθηκες να χορεύεις , συναρτήσει των πράξεων του και των σκέψεων αποφάσεων σου...

Αποφασίζεις , επιλέγεις , πρατεις και παραπατάς.
Μετέωρος έκπτωτος άγγελος που δεν ξέρει πως ή τι να κάνει.Έτσι αισθάνεσαι...
Και γαμώτο αυτό που πήρες να πλέκεις καταλήγει σε κουβάρι...

Κόβεις την κλωστή ,σταματάς να χτίζεις όνειρα ,αλλάζεις βελόνα...
...και βρίσκεσαι να ράβεις τις πληγές σου...

Αγάπη ακόμα και εκεί...
Αγάπη και στο τώρα,στα χρονικά της μοναξιάς σου...

...τα χείλη σου προδίδουν την σιωπή σου
και τα δάκρυα σου, είναι όνειρα που δεν θα βρουν ποτέ παράδεισο...

Όνειρα που προκαλούν την κόλαση μέσα σου.
Όνειρα που τώρα πια δεν υπάρχει μέλλον γι αυτά.
Και όπως από την γη που τα έκλεψες , στην γη τα επιστρέφεις...
Τα επιστρέφεις ή τα κλοτσάς από υπέρτατο πόνο?

Πόνο που δεν είχες φανταστεί ότι υπάρχει... Είχες?
Που δεν έχει γιατρειά , γιατί είναι μοναδικός,
όπως το ίδιο μοναδική είναι και η καρδιά σου,
που την χάρισες...
Και όλα αυτά για ένα πουγκάκι ονειρόσκονη.

Θέλεις να μιλήσεις , πολλοί θα σε ακούσουν...Εκείνος όχι...
Τρέμεις , πολλοί θα σε αγκαλιάσουν ...Εκείνος όχι...
Πολεμάς μέσα σου...Εκείνος όχι...ίσως,και εκείνος...
Πεθαίνεις...
Και ξέρεις πως κάθε ελπίδα είναι ένας ακόμα θάνατος που θα έχεις να θρηνήσεις,αν ενδώσεις να ελπίζεις...

ΓΥΡΝΑ ΓΑΜΩΤΟ , κραυγάζεις και εκείνος γυρνάει...Την Πλάτη του...
Και στην θύελλα που έπιασε σε εκείνη την βάρκα ναυαγός είσαι εσύ...
Αφήνεις τον άλλο να ταξιδεύει στα πέλαγα της νηνεμίας της ψυχής του.

Ότι θέλεις να πεις,καθώς βυθίζεσαι ,υπάρχει στα μάτια σου...
Κάποτε ήξερε να τα διαβάζει...στο τώρα φοβάται να τα αντικρίσει...
Γιατί ξέρει πως τα δάκρυα στο πρόσωπο σου είναι τα όνειρα που κάνατε παρέα.
Του προτείνεις το χέρι σου...Να σε σώσει...
Στην ψυχή σου στην βάρκα αυτή υπάρχει ακόμα χώρος και για τους δύο...
Στην ψυχή του,δεν υπάρχει χώρος για μια νέα αρχή...
Για τα δικά του όνειρα,πρέπει να πεθάνεις...Και πνίγεσαι...

Ξεριζώνεις το όνειρο η το βυθίζεις πιο πολύ μέσα σου?

Στον ίδιο χρόνο που ορκίστηκες ότι θα χτίσεις , στον ίδιο χρόνο που δεν λογάριασες
και αψήφησες , στον ίδιο χρόνο ζητάς και προσεύχεσαι να περάσει όσο πιο αναίμακτα μπορεί.
Να σε λυτρώσει...
Να μην σε προδώσει...

Χρειάζεσαι Χρόνο...


Ανήκουμε στον χρόνο...
Μα αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να τον σπαταλάμε...
Οτι σε πονάει, κλείσε το σε μια ανάμνηση και συνέχισε το ταξίδι....
Γίνε κυνηγός χωρίς θύματα και μην πράξεις ποτέ ό,τι σε κάποιους άλλους κατηγορείς.

Πολύχρωμα Όνειρα να γίνουν τα άστρα σας τις εφιαλτικές νύχτες που θέλουν να είναι αποτέλεσμα του χωρισμό σας.
Στον χωρισμό της Ζωή σας από την "Ζωή" σας...
Άλλα τόσα όμορφα όνειρα στέλνω να γίνουν σεντόνι σας τις εφιαλτικές νύχτες της μοναξιάς σας!

Μα πριν ονειρευτούμε,όλοι μας,
προτείνω να μάθουμε να ζούμε,
με ότι έχουμε ,
ίσως τελικά αυτό να μας χρειάζεται πιο πολύ...
Ευχές!

Αφιερωμένο στην Αναστασία
αλλά και στον Χρόνο
και σε όσους είχαν το θάρρος να κάνουν Όνειρα!